تقیه (قرآن)ابراز عقیده یا انجام دادن کاری بر خلاف نظر و اعتقاد قلبی را تقیّه گویند. ۱ - معنای تقیهتقیه از ماده «وقایه» در لغت به معنای حفظ و نگهداری چیزی از اذیت و آزار دیگران می باشد. ۱.۱ - معنای اصطلاحیدر اصطلاح، عبارت است از: نگهداری خود (یا همکیشان) از ضرر غیر، به واسطه موافقت کردن با او در قول یا فعل مخالف حق . [۲]
فرهنگ معارف اسلامی، ج۱، ص۵۷۳.
در این مدخل از واژه «تتقوا» و جملاتی مانند «لایخشون احدا» و «فقال انی سقیم» استفاده شده است.۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ قرآن،مرکز فرهنگ و معارف قرآن،برگرفته از مقاله «تقیه» رده‌های این صفحه : تقیه | موضوعات قرآنی
|